Een blog over dromen en doelen en hoe het kan gebeuren dat je hierdoor het bredere plaatje, genaamd jouw leven, onvoldoende nog kunt zien. Ik had hier vorige week een heel interessant gesprek over met een klant. En tegelijk poppen dan mijn eigen ervaringen en inzichten hierover op.
Een plan of een droom?
In mijn vorige blog tipte ik al iets aan over doelen stellen. (Gemist, klik dan even hier). Doelen zijn vanzelfsprekend erg belangrijk als je iets wil bereiken. Een doel zonder plan, blijkt uiteindelijk slechts een droom. Je wil iets veranderen in je leven, misschien een fitter lijf, meer energie, of wil je op werkgebied iets totaal anders gaan doen. Door dit te beseffen, maar vervolgens geen concrete stappen te gaan zetten om je doel te bereiken, zul je blijven waar je nu bent. Sterker nog, wellicht een teleurstelling in jezelf rijker. Doelen stellen? Heul belangrijk!
Oogkleppen
Echter, ja hoor, er is ook een maar in dit verhaal. De klant die ik sprak, is een vrouw met een sportieve droom. Deze droom werd destijds in kleine stappen verdeeld en super gefocust om haar doel te bereiken, is ze aan de slag gegaan. Door die spreekwoordelijke top van de berg in het zicht houdend en hier alles voor doen wat nodig is. Ergens onderweg heeft deze dame spreekwoordelijke oogkleppen opgezet en is gaan leven voor en naar de overwinning die ze wil behalen. Op deze manier kon ze heel efficiënt externe ruis mooi buiten de deur houden en focus houden.
En ik heb respect voor haar. Als ik nog een lesje in focus houden zoek, weet ik met wie ik contact op ga nemen 😉. Maar door aldoor alleen die stip op de horizon voor ogen te hebben, verloor ze contact met haar nu, haar omgeving, haar lichaam én verloor ze contact met alle behaalde stapjes die inmiddels achter haar liggen. Dat was het moment dat ze zich meldde in mijn praktijk: zware lichamelijke klachten, waar de huisarts ook zo even geen raad mee wist.
Ik noem dit hyper-focus hebben en dit gaat uiteindelijk altijd ten koste van de persoon zelf. De vraag rijst bij mij dan waar de prestatiedrang vandaan komt en dat is iets dat we gaandeweg in de afspraken die komen, gaan onderzoeken.
Achterom kijken
Wat ik tot in mijn tenen voel, ik haar, maar zeker ook jou, echt wil laten voelen, is dat je onderweg bent. Buiten het beoogde doel, is daar die reeds afgelegde weg. Sta eens stil en kijk eens achterom. Al die stapjes die je, hoe klein ook, al gezet hebt en al wél gedaan hebt. Daar mag je ontzettend trots op zijn. En daar, dat stukje van achterom kijken, vergeten ontzettend veel mensen. Wat behaald is, is geweest, klaar en weer door. Maar soms mag je echt even stilstaan, even achterom kijken om te zien hoe f#cking ver je al gekomen bent.
Op deze weg heb je stappen gezet door op je bek te gaan, door in het geval van mijn klant, je lijf te overvragen, door soms het gevoel te hebben dat je “ook maar iets aan het doen bent”. Maar je hebt het wel gedaan.
En als je dan toch stilstaat, kijk dan gelijk eens om je heen…. Wat zijn de dingen in je leven waar je heel dankbaar en trots op bent? Wellicht zijn dat dingen die je voor vanzelfsprekend ziet, maar als ze er niet meer zouden zijn… Niet uit het oog verliezen wat je nu al hebt in je leven, kijk met een open blik om je heen. Ook al ben je nog niet op de plek van bestemming, het gaat om de weg ernaar toe en niet om het doel op zich. Je leert enorm veel door onderweg te MOGEN zijn, door te mogen leren, door af en toe stil te staan en de balans op te maken van het onderweg zijn.
Ik mocht dat zelf ook in een coaching traject waar ik vorig jaar in zat. Voor ik met de Wielwerkopleiding startte, liep ik zelf bij een Wielwerktheapeut en zij heeft me op dit vlak echt (meer dan eens) een mooie spiegel voor gehouden. Tijdens één van de sessies vertelde, baalde ik van een samenwerking die niet wenselijk verliep en uitte ik mijn twijfels in deze. Voor mijn gevoel bleef ik maar tegen die berg op klauteren, gleed ik weer terug naar beneden en stond ik niet waar ik wilde.
Partijtje trots
Zij liet me zien dat ik wel naar beneden gleed, maar niet naar het beginpunt van de berg. Juist niet, ik leerde dingen over mezelf die ik nog niet wist, over ondernemen, over hoe niét te ondernemen. Ik leerde zo mijn eigen waarde leren kennen en erkennen.
Ik kreeg toen een huiswerkopdracht waarin ik vanaf het begin van mijn onderneming puntsgewijs mocht gaan opschrijven welke stappen, hoe groot of klein ook, ik gezet had. Nou, dat werd me een lijst zeg! Ik was een partijtje trots op mezelf, puur door inzichtelijk te zien wat ik al gemanifesteerd had. Van een website, tot social media, van netwerken tot workshops geven, van mijn eerste klant tot mijn laatst verkochte programma.
En hetzelfde geldt op gebied van voeding. Ik ben al een aantal jaren onderweg, heb er zelfs mijn werk van gemaakt en heb mijn weg aardig gevonden. Neemt niet weg, dat er altijd uitdagingen zijn en blijven in het leven. Ook ik word regelmatig verleid tot en doe niet altijd wat ik van plan was. Herkenbaar? Je wilde écht een week of maand niet meer snoepen, koffie drinken, alcohol, chips, whatever… In the end? Is het uiteraard niet gelukt, maar heb ik wél een stuk minder gesnoept en ontzettend genoten van het wijntje.
Al een heel eind onderweg
Voor mij is het de kunst om geen oordeel te hebben dat het niet helemaal gaat volgens plan. Want ik ben wél onderweg en er zijn op gebied van voeding 101 dingen die wél heel lekker lopen. Ik heb fantastische ontbijtjes die ik afwissel, mijn lunches zijn altijd heel rijk aan groentes en of fruit, ik drink zeker 2 liter vocht op een dag, ik wandel met regelmaat flinke stukken. Ik mediteer, ik werk aan mijn persoonlijke ontwikkeling en kan er zo druk mee zijn dat óók ik weleens vergeet even stil te staan om terug te kijken en om me heen te kijken. Maar gelukkig heb ik fantastische klanten die me met regelmaat in de spiegel laten kijken, dus dat is heel fijn.
Voor mij is het ontzettend belangrijk mezelf te voeden op verschillende vlakken. Uiteraard met wat ik in mijn mond stop, maar ook hoe ik voor mezelf zorg. Tijd nemen voor mezelf, investeren in mezelf, zelfs heerlijk niets doen met mezelf. Het zorgt ervoor dat ik de persoon kan zijn, die ik wil zijn. Of ik daar al ben? Nee dus, maar ik ben al een heel eind onderweg 😊.
Herken jij je in het verhaal van de berg, hiervan af glijden en denken dat je weer beneden staat? Of misschien wel het voorbeeld van hyper-focus hebben, waardoor je tunnelvisie creëert? Dan wil ik je uitdagen om dezelfde opdracht te doen die ik vorig jaar gedaan heb.
Pak een leeg A4tje en schrijf gewoon punt voor punt op, met het beginpunt in je achterhoofd, wat je so far allemaal al gedaan en bereikt hebt. Waar je uiteindelijk nu staat, zal je gegarandeerd verrassen! Ik ben benieuwd waar jij op uit komt en zou het super leuk vinden als je het met me zou willen delen via de mail of DM.
info@fitviafood.nl
Instagram
Facebook