Regenachtige maandagmiddag, aan het werk bij het Reformhuis waar ik mee samenwerk. Regenachtig, grauw, geen bal te doen op het hele winkelcentrum (Presikhaaf) en ook in de winkel was het rustig. Juist dit soort middagen, bieden ruimte en tijd voor een praatje met de klanten die wel regen en wind trotseren om hun inkopen te doen.
Mensen die “alles” hebben
Ik raakte aan de praat met een vrouw, een trouwe klant, over hoe je in het leven kunt staan, je eigen rol en bewustzijn hierin. Mensen die “alles” hebben en blijven klagen. Over deze mensen wil ik het niet hebben hoor, want jij herkent vast ook iemand uit je eigen omgeving die eigenlijk alles heeft, maar altijd iets weet te vinden dat er niet is, of beter kan. Huis met een warm bed, auto om je van A naar B te brengen, gezond lijf, koelkast en kasten vol met voedsel. Gezin, kinderen, vakanties, verwarming die je aan en uit kunt zetten ( oke, dit laatste ligt wellicht deze tijd iets gevoeliger), enz. Alles is daar en tóch schijnt er altijd iets te ontbreken en dat wordt niet onder tafels of banken geschoven.
Het gaat allemaal om referentiekader
Ik vertelde haar dat ik in mijn laatste nachtdienst een man aan mijn balie had, die uitsprak oprecht dankbaar te zijn voor de geleverde zorg: Hij kon midden in de nacht terecht bij de huisartsenpost, zijn klacht werd beoordeeld en hij kreeg medicatie voorgeschreven. Toen hij bij mij aan het loket kwam, bleek het medicijn niet op voorraad en moest ik even overleggen met de arts voor een alternatief. Na alles verwerkt en klaargemaakt te hebben, haalde hij zijn schouders op en zuchtte met de opmerking dat hij niet snapt wat mensen te mopperen hebben in Nederland als het op huisartsenzorg aankomt. Hij vertelde dat hij veel gereisd heeft in zijn leven en op plekken is geweest waar het “anders” geregeld was, om het zo maar uit te drukken.
En daar trof hij voor mij de kern. Het gaat allemaal om referentiekader. We zijn in Nederland, in West-Europa door alle welvaart zó (excusez le mot) tot op het bot verwend en betutteld, dat we het soms zelf niet eens meer zien en doorhebben.
Andere keuzes maken
En ja, het MKB staat op instorten door eerdere lockdowns en nu de torenhoge energieprijzen en hebben velen een uitdaging om de maandelijkse lasten te kunnen betalen. Juist hierin zit de uitdaging. We hebben welvaart, teveel welvaart misschien wel. En we gaan nu een heel andere richting op, eentje waar we weer gedwongen worden creatief te worden, na te denken en andere keuzes te gaan maken. Of om überhaupt keuzes te maken. Even om het beeld te schetsen: je kon écht niet kiezen tussen 2 edelstenen, truien, parfums, dus ach, doesgek en je nam ze allebei.
We zijn zó gewend geraakt aan de aanwezigheid van winkels, goede wegen, onderwijs, auto’s, huizen, bedden, banken, alles is er altijd gewoon. Hoe dankbaar zijn we nog? We werken hard voor onze mooie huizen en om op vakantie te kunnen, maar is dat waar het uiteindelijk om gaat? Deze man in mijn nachtdienst, die deed mij inzien dat je vaak pas de grootste en kleinste dingen van het leven kunt waarderen, als je de andere kant gezien hebt. Dat de zorg in een ander land bijvoorbeeld super slecht geregeld is, of alleen toegankelijk voor mensen met geld.
Geld en geluk
Geld en geluk hebben veel met elkaar te maken, ik zal de laatste zijn dit te ontkennen.
Maar het geluk, dat zich uit in dankbaarheid en waardering komt van binnenuit en hier is geen sprake van geld.
Ik ben ontzettend dankbaar dat ik deze blog te delen heb en hoop hiermee jou weer te inspireren, zoals ik ook geïnspireerd werd. Ik ben dankbaar dat ik een eigen bedrijf heb, dat ik hierdoor maar mag blijven groeien en me mag blijven ontwikkelen. Steeds meer mezelf worden, mezelf voelen en kennen. Ik heb een missie en die is méér dan voeding. Want, voeding is zoveel meer dan wat je in je mond stopt!
Dankbaarheid is ook voeding
Dankbaarheid is ook voeding en is echt super simpel te oefenen. Doe het elke dag en je wordt een rijk mens. Juist in deze uitdagende tijd kan het een enorme opsteker zijn. De tijd van blindelings vertrouwen op vadertje overheid is wat mij betreft al even voorbij. Zoek het vertrouwen in jezelf, de mensen om je heen en je geliefden. En als je merkt toch te zijn meegevoerd door de collectieve angst, kan de dankbaarheidsoefening je enorm helpen weer in contact te komen met alles wat er wel is. Is zoveel krachtiger dan de energie van wat eventueel mis zou kunnen gaan…
Kies elke dag drie dingen waar je dankbaar voor bent.
Je gezin, de warme douche, het schone beddengoed, 1e bakkie koffie van de dag, de snotknuffel van je verkouden dreumes… Vul het zelf in. Doe het elke dag. Koop een leuk notitieboekje en schrijf het op. Elke dag. Als je ’s avonds de lamp uitdoet voor je gaat slapen, noem drie dingen. Ik doe dit nu een jaar of drie en het maakt dat ik materieel gezien steeds minder lijk nodig te hebben. Het hoeft niet aldoor beter, groter en mooier. Wat een mooie winst is dat, weer iets om dankbaar voor te zijn!