Vanochtend zat ik exact om 09.00u startklaar achter mijn laptop voor de start van een challenge van Marlies van der Hout. Drie dagen, om 09.00u klaar zitten, dat is tegenwoordig echt geen vaste prik meer voor mij. Ook al ben ik een echt ochtendmens en zit dan ook zeker om 07.00u aan mijn ontbijtje, mijn ochtenden zijn er om van de rust in huis en in mezelf te genieten. De pubers doen veelal hun eigen ding, school begint vaker om 11.00u, dan gewoon om 8.15u, dus daar heb ik ook weinig omkijken naar. Ik vind het heerlijk om me lekker op de bank te nestelen, soms een serietje te kijken met een bakje thee, even een stukje te schrijven in mijn journal, een planning voor de dag te maken, voor ik er aan begin.
Met de billen bloot
Maar: over mijn opstatijden en ochtendritueel ga ik het niet hebben in deze blog. Het begin van de challenge dus… en elke ochtend wordt afgesloten met een opdracht. Die van vandaag is er één in de categorie met de billen bloot, oeps! Ik voel nu al dat dit een challenge is die goed voor me is. Die me in een actiemodus zet. Een kwetsbare modus, dat ook. De opdracht is namelijk een blog te schrijven met mijn verhaal, waarom ik doe wat ik doe. Wat heb ik zelf meegemaakt, om dé coach bij uitstek te zijn voor mijn klanten.
En ik moest gelijk terugdenken aan een gesprek dat ik begin van de zomer had met een dame. Ik was namelijk bezig met een intern onderzoekje om de verlangens en hulpvragen van mijn klant nóg beter in kaart te brengen om hier mijn aanbod nog gerichter en passender op af te stemmen.
Ze raakte me aan het einde van ons gesprek enorm, toen ze me de vraag stelde of ik zelf een verstoorde relatie heb, of gehad heb met eten. En uh nee, eigenlijk niet. En tegelijk wist ik dat het antwoord ja was.
Halleluja
In 2015 ging ik all-in in voeding. Voeding werd een soort van halleluja voor mij. Het antwoord op… ja, op wat eigenlijk? In die tijd werkte ik overdag in de apotheek, lag ik ’s avonds voor pampus op de bank, na voor de kids, hond, huis gezorgd te hebben. Was dit nu het leven? En heel eerlijk, ik stelde mezelf dat soort vragen helemaal niet in die fase in mijn leven.
Toen kwam voeding op mijn pad en er veranderde zoveel voor mij. Ik kreeg energie, zat lekker in mijn vel, mijn lijf zag er goed uit, voelde me goed. Hier wilde ik meer van. Een opleiding was zó geregeld, het werd orthomoleculaire voeding, mooie match met mijn apotheek achtergrond. In de opleiding wordt geleerd over de invloed van verkeerde voeding, die ons lichaam uiteindelijk ziek maakt. Voor ik mijn diploma in handen had, waren er al drie aanmeldingen voor mijn praktijk die nog niet eens een naam had.
De Charlatan
So far so good, nou niet helemaal. Even een stapje terug, want in de opleiding, waar het ging over ziektes door goede en foute keuzes op gebied van voeding of leefstijl, liet ik mij programmeren. Mijn eigen lat kwam hoger en hoger, ik at gezonder en gezonder. At ik niet gezond, lukte het niet door drukte, door een periode in de maand, dan vond ik daar heul wat van. Voelde ik me schuldig en zwak tegenover mezelf, mijn klanten en de buitenwereld. Kon ik me niet eens inhouden, moest ik weer toegeven aan chips, snoep, koek en wijn??? Ik vertelde mezelf allerlei wilde verhalen, oude overtuigingen in faalangst kwamen bovendrijven. Wat moesten anderen wel niet van mij denken??? Voelde me een leugenaar, een charlatan. Of ik een verstoorde relatie met eten had op dat moment? Mwah, Wat denk je zelf? Hoe gezond is het door op deze manier naar jezelf te kijken?
Dit is niet iets dat op zichzelf staat, het heeft alles te maken met mijn overtuiging en angst om niet goed genoeg te zijn. In mijn jeugd heb ik enorme faalangst ontwikkeld op sporten. Handbal, mijn lust en mijn leven, maar het ging ver. Het was niet meer gezond. Ik had de lat enorm hoog liggen, ik voelde me verantwoordelijk voor het hele team, winst of verlies. Moest het publiek wel een waardevolle wedstrijd geven, anders kwamen ze voor niets, toch? Speelde ook nog in een talentvol team, Gelderse selectie, voorselectie voor Jong Oranje. En ik kon het gewoon niet aan. Wat nou, als ze er achter kwamen dat ik helemaal niet zo goed was? Vroeg of laat zou ik door de mand vallen. Het speelde zich allemaal af in mijn hoofd en ik heb het in meer of mindere mate altijd bij me gedragen. Ik ben destijds gestopt met handbal, het was te veel, de druk te groot, de lat te hoog.
Mijn eye-opener
Toen ik jaren en jaren later ging ondernemen, kwamen oude die overtuigingen in een ander jasje vrolijk om de hoek kijken. Het was een combinatie van teveel ballen in de lucht en wederom de hoge lat. Een gezin, een loondienst baan, een praktijk opbouwen, mijn nieuwe liefde genaamd gezonde voeding, alles moest goed, liefst nog beter en wel met alle toewijding die ik in me had. Ik rende me rot, deed alles wel “even”, haalde wel voldoening uit alles wat ik manifesteerde, maar dan ging de lat geheid weer een treetje omhoog.
Het was geen verstoorde relatie met voeding, maar een laagje dieper: een verstoorde relatie met moi. Ik projecteerde mijn negatieve zelfbeeld op voeding, maar voeding was de oorzaak niet. Ik was zelf de oorzaak. Wat een eye-opener was dat. Het gebrek aan liefde voor mezelf, de angst om niet goed genoeg gevonden te worden, bang om keihard op mijn bek te gaan, zagen het daglicht.
Ik zorg zo graag voor anderen, dacht ik altijd. Ik hou ervan de handen uit de mouwen te steken, geloofde ik altijd. Een stapje harder lopen om in de maat te blijven? Ik dacht er niet eens over na. Gelukkig heb ik toen hulp gezocht, heb ik in mijn spiegels mogen kijken en soms nog. Wat heb ik veel geleerd en wat ben ik trots op mezelf. Ik mocht leren dat voeding zoveel meer is dan wat je in je mond stopt. Wat je jezelf vertelt over jezelf, over je leven, je dromen en ambities, juist dat is voeding.
Ik zie voeding als spiegel
Hoe je met eten omgaat, zegt alles over je zelfbeeld. Ik zie voeding als spiegel. Maak je met liefde je eten klaar, koop je eerlijke producten, eet je met aandacht je maaltijd? Of gaat het snel-snel, potje/zakje en wordt het voor de buis naar binnen geschoven? Ontbijt je ’s ochtends met je bakje yoghurt in de ene hand en je telefoon in de andere? Of sta je vanaf het moment dat je wakker wordt, net als ik een paar jaar geleden, al in standje GAAAAAAN? Sta je klaar voor de hele wereld die jou nodig heeft en probeer je te voldoen aan wat anderen van jou verwachten? Of mag daar ook tijd en ruimte voor jou zijn? Om vanuit rust en ontspanning je dag te starten, waardoor je zelf leider wordt van je dag. Waardoor je zelf aan het roer komt te staan van je leven?
Commitment durven maken naar jezelf
Wat ik zelf heb mogen leren over voeding, is waar ik andere vrouwen nu bij help in mijn praktijk. Uiteraard een stukje kennis over gezonde voeding, want wat is dat nou? Wat moet je dan eten en waarom? Maar het gaat zoveel verder dan dat. Weten wat je moet eten, zorgt lang niet altijd dat je het ook doet. Story of my life. Als je nu nog aan het lezen bent, is er waarschijnlijk iets dat je weerhoudt om ook de commitment naar jezelf te maken. De commitment om zonder schuldgevoel en afwijzing naar jezelf te kijken. Ik loop graag met je mee op dit pad, want ik ken het als geen ander. Alle bullshit radars, onzin smoesjes, ik prik door je heen. Ik zie jou.
Je snapt hopelijk dat dit een verhaal was dat ik niet aan de grote klok wilde hangen. En aan de andere kant, het heeft me wel gevormd, en het vormt me nog steeds. We leren door te leven, we leren door op onze snufferd te gaan en toch elke keer weer op te staan. Het mag verteld worden, het is tijd. Het mag gehoord worden, want ik hoop jou op deze manier inspiratie en motivatie te bieden voor jouw uitdagingen op het gebied van voeding. Weet dat voeding meer is dan wat je in je mond stopt, dus wees lief en zacht voor jezelf. Je bent het waard.