“Voeding is meer, dan wat je in je mond stopt.
Ook je gedachtes voeden je lichaam, beïnvloeden je gezondheid en je vitaliteit“.
“Let food be thy medicine
and medicine be thy food”
Hippocrates
Toen ik deze zin voor het eerst las een paar jaar geleden, ging mijn apothekersassistente-hartje sneller kloppen. Toen ik meer las over de invloed van voedingstoffen op je gezondheid, vielen kwartjes op hun plek.
Net een whole-new-me, vol energie leren kennen door anders te gaan eten, ging ik uiteraard all-in in voeding. In die tijd, lag ik ’s avonds na een drukke dag voor pampus op de bank, na voor de kids, hond, huis gezorgd te hebben. Was dit nu het leven? En heel eerlijk, ik stelde mezelf dat soort vragen helemaal niet in die fase in mijn leven, ik was daar helemaal niet mee bezig.
Toen kwam voeding op mijn pad en er veranderde zoveel voor mij. Ik kreeg energie, zat lekker in mijn vel, mijn lijf zag er goed uit, voelde me goed. Hier wilde ik meer van. Een opleiding was zó geregeld, het werd orthomoleculaire voeding, een mooie match met mijn apotheek achtergrond. Voor ik mijn diploma in handen had, waren er al drie aanmeldingen voor mijn praktijk die nog niet eens een naam had.
Wilde verhalen
So far so good, zou je denken. Nou niet helemaal. Even een stapje terug, want in de opleiding, waar het ging over ziektes door goede en foute keuzes op gebied van voeding of leefstijl, liet ik mij programmeren. Mijn eigen lat kwam hoger en hoger, ik at gezonder en gezonder. At ik niet gezond, lukte het niet door drukte, door een periode in de maand, dan vond ik daar heul wat van. Voelde ik me schuldig en zwak tegenover mezelf, mijn klanten en de buitenwereld. Kon ik me niet eens inhouden, moest ik weer toegeven aan brood, yoghurt, of nog erger: koek en wijn??? Ik vertelde mezelf allerlei wilde verhalen, oude overtuigingen in faalangst kwamen bovendrijven.
Wat moesten anderen wel niet van mij denken??? Voelde me een leugenaar, een charlatan.
Het stond niet op zichzelf
Dit is niet iets dat op zichzelf stond en had alles te maken met mijn overtuiging en angst om niet goed genoeg te zijn. In mijn jeugd was er een enorme faalangst op sporten. Handbal, mijn lust en mijn leven. Maar ik had de lat enorm hoog liggen, ik voelde een grote verantwoordelijkheid ten aanzien van het hele team en onze prestaties. Het was voor mij geen vraag óf, maar slechts wanneer ik door de mand zou vallen.
Dat men zou zien dat ik niet goed genoeg zou zijn voor de selectietrainingen. Toen ik jaren en jaren later ging ondernemen, kwam die oude die overtuiging in een ander jasje vrolijk om de hoek kijken. Het was een combinatie van teveel ballen in de lucht en wederom de hoge lat. Een gezin, een loondienst baan, een praktijk opbouwen, mijn nieuwe liefde genaamd gezonde voeding, alles moest goed, liefst nog beter en wel met alle toewijding die ik in me had. Ik rende me rot, deed alles wel “even”, haalde wel voldoening uit alles wat ik manifesteerde, maar dan ging de lat geheid weer een treetje omhoog.
In mijn geval staan handbal, de omgang met voeding én het ondernemen symbool voor de omgang met mezelf. En dat doet me terugdenken aan een goed gesprek dat ik een tijdje geleden had met een dame.
Ze raakte me aan het einde van ons gesprek enorm, toen
ze me de vraag stelde of ik zelf een verstoorde relatie heb,
of gehad heb met eten.
En uh nee, eigenlijk niet.
En tegelijk wist ik dat het antwoord ja was. En zag ik in, dat het niet aan eten zelf lag.
Het ging een laagje dieper: een verstoorde relatie met moi. Ik projecteerde mijn negatieve zelfbeeld op voeding, daarvoor op handbal en weer later op het ondernemen. Ik was zelf de oorzaak. Wat een eye-opener was dat. Het gebrek aan liefde voor mezelf, de angst om niet goed genoeg gevonden te worden, bang om keihard op mijn bek te gaan, zagen het daglicht.
Ik zorg zo graag voor anderen, dacht ik altijd. Ik hou ervan de handen uit de mouwen te steken, geloofde ik altijd. Een stapje harder lopen om in de maat te blijven? Ik dacht er niet eens over na. Toen ben ik hulp gaan zoeken, heb ik in mijn spiegels leren kijken. Wat heb ik veel geleerd en wat ben ik trots op mezelf.
Welke verhalen vertel jij jezelf? Hoe voedend zijn deze
voor je?
Wat heb ik zelf veel mogen leren over mezelf. Voor mij was het belangrijkste inzicht dat voeding dus zoveel verder gaat dan wat je in je mond stopt. Ik leerde mezelf te voeden door zachter en milder naar mezelf te kijken, de beruchte lat veel lager te leggen en ik leerde nietsdoen (huh, wasda?). Jezelf voeden op de verschillende gebieden, is waar ik andere vrouwen nu bij help in mijn praktijk.
Uiteraard kennis delen over gezonde voeding, want wat is dat nou? Wat moet je dan eten en waarom? Maar het gaat zoveel verder dan dat. Weten wat je moet eten, zorgt lang niet altijd dat je het ook doet. Story of my life. Als je tot zover gekomen bent en nu nog aan het lezen bent, is er waarschijnlijk iets dat je herkent voor jezelf in mijn verhaal. Ik loop graag met je mee op het pad van jezelf leren voeden. Fysiek en energetisch, want ik ken het als geen ander. Alle bullshit radars, onzin smoesjes, ik prik door je heen. Ik zie jou.
Door mezelf te leren voeden in plaats van mezelf af te wijzen en streng voor mezelf te zijn, ontstond er ruimte.
Ruimte om mezelf te ontwikkelen, lief te hebben en te kunnen genieten. Ik leerde mezelf te voeden op andere
manieren:
Sinds een paar jaar mediteer ik zeer regelmatig. De stilte in mezelf opzoeken, is een fijne manier om mezelf steeds beter te leren kennen.
Ik ben vorig jaar begonnen met de studie Psychosociaal Therapeut via Wielwerk.
Ook bezoek ik met regelmaat een kei van een spiritueel therapeut, over mijn eigen ontwikkeling als mens, als coach, als energiewerker.
Ik ben heel graag in de natuur, vanwege de connectie met de natuur. Het bos heeft me al zoveel laten zien en geleerd. Voel een enorme connectie met de bomen, stromend water, de geur van de herfst, loop liefst op twijfelachtige paadjes. Die zijn nog niet gebaand of geijkt en stimuleren me op onderzoek te blijven gaan.
De puzzel compleet
Als we het over gezondheid en vitaliteit hebben, wordt vaak de puzzel benoemd waar de stukjes voeding, beweging, ontspanning, nachtrust en verbinding deel van uitmaken. Maar ik vind dat hier een essentieel stukje van de puzzel ontbreekt: JIJ! Wat doe jij in dit geheel en wat vertel je jezelf allemaal? Je kunt gezond eten, sporten, op tijd naar bed gaan en goede vriendschappen hebben, maar deze zaken zeggen niets over de relatie met jezelf. Hoe lief ben je voor jezelf? De relatie met jezelf is voedend (of niet) en hiermee basis voor je geluk en je gezondheid.
Balans
Op voedingsgebied gaan voor mij gezond eten, samen met bewust-zijn. Zo voed ik mijn lichaam het liefst, fysiek en energetisch.
Dit doe ik uiteraard door in de basis gezond te eten, met de ruimte om te genieten zonder schuldgevoel, als het minder gezond is.
Ik heb dan ook een paar giga favorieten waar ik heel graag een uitzondering voor maak en dat zijn stroopwafels.
Mezelf energetisch voeden betekent voor mij veel in de natuur zijn, mediteren, een orakelkaart trekken, lummelen, sporten en het contact met gelijkgestemden. Voor jou ligt de uitdaging om op zoek te gaan naar het goud in jou. Het is er al, maar wat heb jij nodig om dit naar boven te brengen? Durf je naar de antwoorden op zoek te gaan? Met alle liefde kijk en reis ik een tijdje met je mee.
Het is mijn missie om jou te inspireren op zoek te gaan naar jouw goud.
Dit betekent dat ik jou alles leer qua voeding en je begeleidt in de stappen die je gaat zetten. Spelen en dansen kennen geen fout. Het gaat altijd om wat jij kunt leren, mét plezier, mét zelfliefde. Soms keihard onderuit gaan, zonder oordeel, zonder verwijt. Maar wel met een: oooohhhh, doe ik dat zo? Waarom dan? En, het kan dus ook anders?!
Verander hoe je naar jezelf kijkt en de wereld verandert. Durf jij de touwtjes zelf in handen te nemen en leider van je eigen
leven te worden? Ga op zoek naar het goud in jou…. en de wereld verandert.
Nog steeds nieuwsgierig?
Laat hiernaast je gegevens achter en ontvang mijn blogs en updates via de mail. Zo blijf je op de hoogte…