Dit blog heb ik te delen. Nu staar ik nog naar de knipperende cursor in een vers Word document, nieuwsgierig welke woorden er op “papier” gaan verschijnen. Een Ayahuasca ervaring is eigenlijk niet in woorden te vatten, haast een “je had er bij moeten zijn” ervaring. Ik vermoed zelfs dat er een deel 2 gaat komen, want het waren twee reizen in één weekend én dus twee verhalen. Die uiteindelijk weer naadloos in elkaar overliepen: ik had de eerste reis nodig om de tweede avond tot inzichten en heling te kunnen komen. Allereerst wil ik één en ander vertellen en uitleggen over Ayahuasca en mijn algemene ervaring en inzichten. In het tweede deel zal ik je meenemen in mijn dieptes.
Nog niet zo bekend bent met Ayahuasca?
Ik zal je proberen uit te leggen wat het is en wat het met mij doet. Ik heb nu drie reizen gemaakt, dus ben zeker geen deskundige. Wat ik in dit blog met je wil delen, is mijn ervaring, mening en invulling. Voor iedereen is de beleving anders en zelfs iedere reis is weer anders. Mijn ervaring zal niet overeenkomen met jouw ervaring, want moeder Aya geeft je wat je op dat moment nodig hebt en dat is voor iedereen uiteraard anders.
Ayahuasca is een plantmedicijn
Ik vond in een blog dat de letterlijke vertaling “Slingerplant van de Ziel” is. Hoe mooi. Van de plant wordt met deze bezieling thee gemaakt, sterk ingekookt en uiteindelijk ontstaat een donkerbruine vloeistof. Gelukkig is het zo geconcentreerd dat je er maar een slokje van hoeft te nemen, want de smaak is, eerlijk is eerlijk, niet lekker. Ayahuasca heeft heilige eigenschappen. Het brengt je in verbinding met goddelijke en spirituele dimensies, ver voorbij je hoofd en logica. Na het drinken van de thee ga je lekker liggen en Ayahuasca neemt je mee op jouw reis…
Waarom deelnemen aan een ceremonie?
Het kan zijn dat je een probleem of trauma hebt waar je de oorzaak van kent, maar waar je zelf onvoldoende bij kunt. Wellicht heb je al therapie gehad, maar blijft heling uit. Of, zoals ik al langer ervaar, een dikke vette handrem op je leven, waarvan je niet snapt/weet waar de oorzaak vandaan komt. Moeder Aya prikt hier feilloos en liefdevol doorheen, zo heb ik afgelopen weekend mogen ervaren in de groep én bij mezelf. Voor je deel gaat nemen aan een ceremonie, komt Ayahuasca op een eerder moment op je pad en ontstaat er een verlangen. Er wordt wel gezegd dat moeder Aya je laat ervaren als de tijd gekomen is om deel te gaan nemen aan een ceremonie en ik heb het exact zo ervaren. De plant begon me te interesseren, wat overging in praktische nieuwsgierigheid over de hoe en wat. Steeds vaker kwam reizen met moeder Aya “toevallig” op mijn pad en zo mocht ik naar mijn eerste reis toe groeien. Ook de facilitator mag op deze manier op je pad komen. Ik ben super dankbaar dat Ida van Heilige Plant Ceremonies op mijn pad kwam en mocht ik in haar warme bad van voorbereiding, begeleiding en nazorg plaatsnemen.
Nu ben ik zelf een therapeut in opleiding, dus wellicht een beetje raar om dit uit mijn mond te horen, maar Aya is therapie x10. De plant geeft inzichten en laat je herinneringen zien waarvan je soms (en waarvan akte) niet meer wist dat het je overkomen is. Ons brein is zo ontzettend knap, slim en listig als het gaat om zelfbescherming en Ayahuasca gaat daar dwars doorheen. Ver voorbij je ego, want daar op die plek, kan de heling plaatsvinden.
Mijn eigen therapeut heeft de laatste maanden enorm bijgedragen aan mijn proces tot verwerking en bewustwording, maar de plekken waar Aya komt, daar had ik zelf niet eens toegang toe. Ik had in de week voor het retreat nog een afspraak gepland staan. Samen hebben we toen door mijn hoofd, gedachtes en emoties gespeurd om een mooie intentie te zetten voor het retreat. Een duidelijke intentie is heel helpend bij het ingaan van een ceremonie. Waar wil je hulp en helderheid bij? Wat wil je aankijken, verwerken? Welke blokkade staat je in de weg om je verlangen te bereiken?
Waar ik zelf tegen aan liep
Ik bleef het lastig vinden om mijn persoonlijke en spirituele ontwikkeling in mijn dagelijkse leven te verweven. Waarin en waarom houd ik mezelf klein, heb ik mezelf een soort van plafond aangemeten? Daar wilde ik duidelijkheid in krijgen. Een vriendin voegde daar nog heel mooi aan toe dat ze me als een vogel zag die in haar nest zit, maar niet uit durft te vliegen. Hele mooie en prachtige woorden om mee te nemen en heb ze in de handen gelegd van moeder Aya in beide ceremonies.
Als je over Ayahuasca hoort of leest, dan hoor je al snel over misselijkheid, overgeven, dat het lastig en zwaar kan zijn en ja, dat is het. Óók. Een reis heeft een procesgedeelte waarin je naar je trauma/probleem/uitdaging geleid wordt met de liefdevolle uitnodiging dit te doorvoelen. In dit stuk kunnen emoties en overlevingsstrategieën om de hoek komen, het kan pittig zijn. Ik zie het zo: je kunt er ook voor kiezen in de veiligheid van het nu te blijven, weg van de pijn en de emotie. Maar dan kies je ook voor instant houden van je handrem of trauma. Om nog maar te zwijgen van alle denkpatronen en bijhorende strategieën en die daarbij horen. Denk bijvoorbeeld aan de verhalen die je jezelf vertelt (die doorgaans niet heel liefdevol zijn), willen pleasen, altijd aanstaan, hard moeten werken van jezelf, de lat te hoog leggen, moeten klaarstaan voor iedereen die daarom vraagt. Lees, dit was ik bij uitstek. Voor mij is de combi van Ayahuasca en therapie de gouden combi. In een cermonie krijg je prachtige inzichten en koers te zien, maar eenmaal thuis kun je geneigd zijn in oude gewoontes terug te vallen. Een goede therapeut ondersteunt je om wél de stappen te zetten die je te zetten hebt.
Na het doorvoelen van het pittige stuk, was voor mij de cirkel van trauma rond gemaakt. Zelfafwijzing maakte plaats voor verdriet en verdriet weer voor verzachting. Daarna kon ik begrip voor mezelf voelen, zelfliefde en acceptatie. Heling met een hoofdletter H dus. Ik liep over van trots (en nog) nadat de emoties doorvoeld waren in het processtuk. Ik kon mezelf dragen in het verdriet en de angst die me al die jaren klein gehouden en onzeker gemaakt hadden.
Innerlijke weerstand kan een belemmering zijn
Ayahuasca verlangt overgave, voorbij angst en drang naar controle. Ik had hier in de eerste ceremonie onwijs last van en hierin zat ook de spiegel en les. Bij het ingaan van het tweede deel van de ceremonie was ik lichamelijk even niet oké. Licht in mijn hoofd, ik kreeg het heel warm, maar ik negeerde mezelf. Ik nam mijn slok en ben gaan liggen. Ik was niet oké en Moeder Aya liet me dat heel goed voelen. Het lukte me niet in mijn lichaam zakken, ik bleef maar in mijn hoofd rondjes rennen. Overal om me heen hoorde ik mensen in proces gaan en ik zat daar maar een beetje te wachten en “niets” te voelen. Er kwam niets door, niet eens de misselijkheid. Frustratie.
Op een gegeven moment kwam Ida achter me zitten, ik zat toen rechtop en ze legde haar handen op mijn rug. Nadat ze weg was, hoorde ik de vraag: Weerstand, wat wil je me eigenlijk laten voelen? Ik kon in mijn intense boosheid zakken, het niet luisteren naar mijn lichaam en niet even aan de bel trekken toen ik me niet goed voelde. Ik lig ohzo bewust een Ayahuasca reis te maken, maar ik kan niet eens voor mezelf opkomen. Lekker zelfbewust Esther… Zelfafwijzing, ik mocht het helemaal doorvoelen, dwars door de weerstand, boosheid en lichamelijke verkramping heen voelen. Daarna lukte het me te ontspannen schoot er een golf van misselijkheid door mijn lichaam. Eindelijk lukte het me over te geven, letterlijk en figuurlijk.
Zo, dat hebben we gehad
Kom maar op met de reis, dacht ik nog. Maar verwachte reis kwam niet. Ik lag daar een soort van te wachten op…, maar daar had Ayahuasca geen boodschap aan. Loslaten dus. Loslaten stond in dit geval voor mij controle loslaten, zie hier mijn uitdaging. Er kwamen fragmenten door, zoals je wel hebt als je aan het dromen bent en dan wakker wordt door de wekker. Iedere keer als ik in een beeld weg zakte, ging mijn “wekker”, lees hoofd, zich ermee bemoeien. En het gebeurde 854 keer ofzo… Wat heb ik een listig en snelwerkend brein. Van koude voeten, mijn dekentje hoognodig goedleggen, tot heel hard gaaaaaapen en jeukjes in mijn gezicht, al deze signalen zorgden voor afleiding en vloog ik als vanzelfsprekend terug in mijn hoofd. Mocht ik ervaren hoe slim, beschermend, maar ook manipulatief mijn brein is.
Mijn intuïtie wist het al maanden
Aya was wat ik nodig had, maar dat wist mijn brein niet. Die ziet overwegend het gevaar en haalt vervolgens alles uit de kast om me uit de verbinding te halen. En juist dit is wat Moeder Aya me liet voelen. Ik laat in mijn dagelijkse leven mijn hoofd een veel te grote rol spelen in keuzes die ik maak en hoe ik mijn leven leef. Op deze manier probeer ik waar mogelijk de controle te pakken en te houden. Analyseren, beredeneren, goedpraten, verklaren, in hokjes stoppen, het gebeurt allemaal in hoog tempo. En eindeloos. Heel vermoeiend. Maar kreeg ik de uitnodiging om in vertrouwen in het leven te gaan staan. Mijn hoofd leren te gebruiken als raadgever, als hulplijn. En keuzes mag ik leren maken vanuit mijn lichaam, mijn hart en mijn intuïtie.
Mijn reis is nog niet ten einde
Ayahuasca is voor mij een ontzettende helende en dappere stap geweest om mijn spreekwoordelijke innerlijke demonen om te buigen naar innerlijke gekwetste kindjes die allen stuk voor stuk gevoeld, gehoord, erkend en getroost willen worden. Dit is mijn persoonlijke huiswerk, ik vermoed dat het even zal duren eer ik de roep weer mag voelen. Maar dat ze weer voorbij gaat komen, is slechts een kwestie van tijd. Voor nu reist ze nog fijn even met me mee en ga ik in de tussentijd mijn eigen OervrouwinJou verder ontwikkelen. Mag ik de volgende lagen van mijn persoonlijke ui afpellen om nog dichter bij mezelf te komen. En ga ik me de komende tijd beraden over een nieuwe website en een aanbod die helemaal in lijn is met de OervrouwinJou!